488

488...

من اینجوری نبودم ،جدیدا خیلی تُخس شدم اما همه اینا برمیگرده به جوونی آدم ،مثلا بین سن ۱۸‌تا ۲۵ ،من خوب بودم،عاشق بودم،مهربون بودم ،دلم میرفت واسه شنیدن صدای بعضی آدما، اما بعد .... یهو میشکنی ! آدما هی ازت رد میشن ،آدما تورو نمیبینن ،آدما تو تصمیماتی که میگیرن تورو آدم حساب نمیکنن،آدما واسه درد و دل فقط باهاتن،آدما گوه میزنن به احساساتی که داری،تورو مقایسه میکنن. بازم بگم؟! اون وقت شدم اینی که الان هستم،کم حرف ،سرد ،بدون عاطفه ...بدونه ذره ی دلبستگی به آدمای این دنیا ... + نوشته شده در ساعت 11:32 توسط حمید  |  488...

گاهی وقتا آدما تورو میبرن گوشه یه رینگ تا سر حد مرگ با حرفاشون تورو میزنن ! این وسط یا تو زورت میرسه یا نه وایمیستی نگاه میکنی ! من تو حالت دومم ،حسش ندارم! حس دفاع کردن از خودم نیست! کتک خوردن رو دوست دارم انگار! من احساس میکنم واسه دفاع کردن از خیلی چیزا دیر شده دیگه، زمانش گذشته، زمان اینکه وایسم داد بیداد کنم از خودم دفاع کنم واسه چند سال پیش بود، گذشت، آدمی هم که از گذشته خودش طلبکار باشه با خودش هیچوقت کنار نمیاد ،و به نظرم خیلی بده آدم شاکی از خودش باشه ،وقتی از دیگران شاکی باشی یه جوری حل و فصلش میکنی ،اما با خودت میخوای چکار کنی! هان ؟ تو بهم بگو آدم با خودش میتونه چکار کنه ؟ + نوشته شده در ساعت 11:56 توسط حمید  |  488...